پیوند ناگسستنی هزاره و تاجیک: فراسوی تفرقه، به سوی همبستگی ملی

پیوند ناگسستنی هزاره و تاجیک: فراسوی تفرقه، به سوی همبستگی ملی در کشوری با بافت متنوع قومی چون افغانستان، همواره بحث‌های هویتی و قومی مطرح بوده است. اخیراً، زمزمه‌هایی پیرامون نامگذاری "پنجشیر" به "دره هزاره" از سوی برخی افراد و گروه‌ها، موجب برانگیختن حساسیت‌هایی شده است. اما باید اذعان داشت که اینگونه مباحث، اغلب ریشه در دیدگاه‌های اقلیتی دارد و نماینده واقعی خواست اکثریت قاطع مردم هزاره و تاجیک نیست. در حقیقت، بسیاری از هزاره‌ها، از دیرباز خود را همسو با تاجیک‌ها می‌دانند و پیوندی عمیق، فرهنگی و تاریخی میان این دو قوم برقرار است. این جریان "نام‌گذاری" که در فضای رسانه‌های اجتماعی به آن دامن زده می‌شود، بیشتر توسط تعداد انگشت‌شماری از هزاره‌های تحصیل‌کرده و غرب‌نشین و یا برخی از هزاره‌های که با طالبان همسو شده‌اند، هدایت می‌شود. انگیزه این افراد اغلب نه در جهت منافع ملی، بلکه در راستای تفرقه افکنی و امتیازگیری‌های فردی و گروهی خلاصه می‌شود. این حرکت‌ها با هدف ایجاد شکاف و مناقشه میان دو قوم که دارای مشترکات فراوان هستند، صورت می‌گیرد. تاریخ و جغرافیا گواه بر همزیستی دیرینه و اشتراکات زبانی و فرهنگی میان هزاره‌ها و تاجیک‌هاست. هر دو قوم در مناطق کوهستانی زندگی کرده، دارای زبان فارسی (دری) هستند و فرهنگ‌هایشان در طول قرون متمادی در هم تنیده شده است. این پیوندها، بسیار قوی‌تر از هرگونه تلاش برای جدایی و افتراق است. در شرایط حساس کنونی افغانستان که کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند اتحاد و همبستگی داخلی است، دامن زدن به اختلافات قومی، اقدامی مخرب و زیان‌بار محسوب می‌شود. بهترین گزینه در میان این افراط و تفریط‌ها، نه دامن زدن به ملی‌گرایی‌های محدود و جدایی‌طلبانه، بلکه تقویت روحیه همبستگی و ایجاد اتفاق نظر میان تمامی اقوام افغانستان، به ویژه میان هزاره‌ها و تاجیک‌هاست. همبستگی و درک متقابل میان هزاره‌ها و تاجیک‌ها، می‌تواند الگویی برای سایر اقوام افغانستان باشد. این اتحاد، نه تنها ضامن صلح و ثبات داخلی است، بلکه می‌تواند راه را برای بازسازی و پیشرفت کشور هموار سازد. در نهایت، آنچه افغانستان امروز بدان نیاز دارد، وحدت در کثرت و پیوند ناگسستنی اقوام آن است، نه جدایی و افتراق.